Ze kletsen heel wat af, Ranya en haar taalcoach Diane. Van papegaaien, het lievelingsdier van Ranya, tot de bakfiets waarin ze haar kinderen veilig naar de opvang en school brengt. Tijdens de Week van Lezen en Schrijven stelt het Taalhuis je graag voor aan taalcursiste Ranya. ‘Ik vind Nederland echt een mooi land, hier wil ik het allerliefst wonen.’
Ranya, haar man Ahmad en hun kinderen wonen nu drie jaar in Nederland. ‘Ik heb mijn inburgeringsexamens gehaald en hoef nu niet meer naar school. Daarom is Diane echt belangrijk voor mij, alleen met haar praat ik Nederlands. Thuis praten ik en Ahmad Arabisch. We proberen wel eens Nederlands te praten, maar na één of twee woorden stoppen we weer. Als ik met Diane praat, oefen ik veel woorden. Als ik stop met Nederlands praten, gaan alle woorden weg. Dan raak ik ze kwijt.’
Ranya en Ahmad zijn in Syrië, na drie jaar van stiekeme afspraakjes, uit liefde met elkaar getrouwd. Ze hebben de reis naar Nederland ook samen gemaakt. Hun jongste zoon is onderweg, in Griekenland, geboren. ‘Het was een moeilijke reis. Dat we met elkaar waren, maakte het al beter. Ik ben blij dat ik nu in Nederland ben. De wet in Nederland vind ik goed en de mensen zijn heel aardig. Soms lukt het mij niet om goed te praten, maar Nederlanders begrijpen dat. Ze helpen mij altijd.’
Het gezin werkt hard om in Nederland een toekomst op te bouwen. ‘Ahmad studeert voor vrachtwagenchauffeur. Zijn theorie-examens heeft hij allemaal gehaald. Daar ben ik heel trots op. Ik ben ook trots op mijn kinderen, omdat ze het zo goed doen op school. Ik probeer mijn oudste dochter te helpen met het kiezen van een goede studie. Zij weet nog niet precies wat ze wil. De ene keer wil ze dit, de andere keer wil ze dat. Ik moet haar goed helpen met kiezen, dat vind ik wel moeilijk.’
De jongste zoon van Ranya gaat ook bijna naar school. ‘Even rust, Ranya, wat tijd voor jezelf,’ glimlacht Diane. ‘Nee, geen tijd voor mezelf,’ zegt Ranya meteen. ‘Ik wil weer naar school en naar de les in de Bibliotheek. Ik vind het lastig dat ik nog niet alles begrijp. Ik snap Nederlands al wel goed, maar ik wil beter worden. Als Ahmad straks werkt, moet ik alles zelf kunnen. Daarom vind ik school echt belangrijk. En leuk!’ In de toekomst wil Ranya graag aan de slag in een kapsalon of kledingwinkel. ‘Dat wilde ik in mijn eigen land al heel graag, maar ik ben zo druk met de kinderen!’
Ondertussen is Ranya al aardig gewend aan Nederland. ‘Hier heb ik leren fietsen. In Syrië fietsen vrouwen niet, maar in Nederland fietst iedereen. Ik heb het eerst geprobeerd op twee wielen, maar mijn bakfiets met drie wielen voelt veiliger. De kinderen zitten in de bak. Door het dak worden ze minder snel verkouden.’
Elke week staat de bakfiets geparkeerd naast de Bibliotheek. Ranya en Ahmad zijn ontzettend trouwe taalcursisten. ‘Ik vind de lessen van de Bibliotheek heel goed voor nieuwe mensen die Nederlands leren. Op school leren we uit een boek, in de Bibliotheek leren we veel meer dan uit een boek. Wij hebben ook veel contacten en nieuwe vrienden. Het is gewoon gezellig!’
