Ze heeft een uitdagende baan als receptioniste bij een tandartspraktijk, maar toch vindt Irma Kapteijn (56) uit Zevenhuizen de tijd voor een enorm extra project. Sinds deze zomer maakt zij namelijk deel uit van het figurantenensemble van het veel geprezen oorlogsspektakel ’40-45, de Musical’. In deze megaproductie, van het Belgische productiebedrijf Studio 100, staat zij naast gevestigde sterren als Soy Kroon, Gaia Aikman, Dorian Bindels, Babette van Veen en Kees Boot. Hiervoor reist zij meerdere keren per week vanuit Zevenhuizen naar het speciaal gebouwde theater in Barneveld.
Irma: ‘Toen ik 12 was zag ik een show van Toon Hermans en de musicals van Frank Sanders en Jos Brink, en ik was verkocht. Ik heb als volwassene enkele jaren in het theater gewerkt. Zo was ik regieassistent bij een jeugdtheaterschool en kinderbegeleider bij drie producties van Stage-Entertainment. Nu is het alweer enkele jaren een hobby-matige passie. Zo speelde ik o.a. in voorstellingen van Storytellers Zoetermeer. En ik deed de backing vocals bij een professioneel musical-concert van NDM Theaterproducties. Daar deed ook Marleen van der Loo aan mee, die nu regelmatig de rol van moeder Anna in ’40-45, de Musical’ vertolkt.’ Doordat ze de Vlaamse versie van deze productie al had gezien, wist Irma dat je als figurant in deze voorstelling niet alleen de tweede boom van rechts was. ‘Toen ik via Facebook een oproep zag voor de figurantencast van de Nederlandse versie van deze grote productie, aarzelde ik geen moment. Want welke theaterliefhebber wil nou niet in zo’n show staan?’
Hectische periode
De afgelopen zomer stond voor Irma en haar collega’s geheel in het teken van de repetities in Barneveld en Nijkerk. Daar was ze soms zes dagen in de week te vinden. ‘Ik ben heel dankbaar dat ik bij de eerste lichting zat en de opstart mocht meemaken. Ik wist van tevoren dat dit altijd een hectische periode is, maar ik genoot daarvan. We hebben iets vanaf nul opgebouwd.
Verschillende rollen
De figuranten spelen volgens een strak schema. Irma: ‘De ene week speel ik van woensdag tot en met vrijdag, de week erop op zaterdag en zondag. Dan volgt een rustweek. Het is wel bijna 5 kwartier heen en ruim een uur terugrijden. Maar gelukkig carpool ik met iemand uit Gouda.’ De figuranten zijn bij 40-45 echt allemaal een belangrijke radar in een machine. Niet alleen opvulling. Irma: ‘Wij spelen diverse rollen. Van burgers tot NSB-ers. En niet te vergeten een Joodse vrouw. Voor die rol heb ik zelfs en kleding- en pruikwissel. Ik geniet hierbij ook iedere keer van de inzet van alle disciplines backstage.’ Voor Irma is het openingsnummer ‘Wie vertelt mij’ het moment dat ze ‘aan’ gaat. ‘Dan sta ik meteen bij het begin van het lied in een freeze richting het publiek te zingen. Ik zie die 1700 hoofden in het publiek en dan zijn we echt begonnen. Als vervolgens het peloton Duitsers voor mijn neus langsloopt, sta ik meteen in 1940. Magisch en zo echt.’
Technische hoogstandjes
‘40-45, de Musical’ gaat over twee onafscheidelijke, Rotterdamse broers die, in de Tweede Wereldoorlog, na het bombardement van Rotterdam beide een andere zijde kiezen. Irma: ‘Dit is een productie vol technische hoogstandjes. Denk aan acht rijdende tribunes, evenzoveel ledschermen, een rijdende trein, ontploffingen en er stort zelfs een vliegtuig neer. Per voorstelling staan er circa 80 acteurs, figuranten en kinderen op het podium. Elke bezoeker krijgt een eigen koptelefoon en ervaart de voorstellingen op die manier extra intens.
Dichtbij
Het verhaal van ’40-45, de Musical’ komt voor Irma soms best dichtbij. ‘Mijn de vader van mijn moeder had een ijzerwarenfabriek en de Duitsers dwongen hem platen ijzer te leveren om verbandtrommels te maken. Maar tegelijkertijd maakte die opa ook ijzeren kacheltjes voor burgers en die ruilde hij in de hongerwinter voor voedsel of voedselbonnen. Én hij had mannen in de fabriek die eigenlijk opgepakt hadden kunnen worden. Dat was spannend, want de Duitsers kwamen er steeds voor terug. Mijn vader heeft echt honger gehad en tulpenbollen gegeten. Hij was erg lang en werd daardoor vaak opgepakt, omdat ze niet geloofden dat hij nog geen 18 was. Mijn moeder heeft nog jarenlang verbrande papieren bewaard, die neer waren gedwarreld in Gouda. Helemaal vanuit het gebombardeerde Rotterdam. Ook is ze, als 12-jarig meisje, een keer heftig ondervraagd door een Duitse opperbevelhebber. Die wilde haar laten opbiechten dat een leraar op school het Wilhelmus had gezongen. Ze heeft hem niet verraden, maar dat is haar haar hele leven bijgebleven.
‘40-45, de Musical’ is te zien in de Midden Nederland Hallen te Barneveld. Meer informatie en kaartverkoop: www.40-45.nl
