Voor veel ouders kwam dit jaar het verrassende nieuws dat meester Wim Danckaarts met pensioen gaat. Na 33 jaar als directeur gaat hij de montessorischool verlaten, een school die hij zelf heeft mogen starten. Gouwe IJssel Nieuws sprak anderhalve week voor zijn afscheid met hem op het enorme schoolplein. De kinderen waren op schoolreis en daarom was er alle rust en tijd voor het interview.
Hoe is de Montessorischool in Nieuwerkerk ooit begonnen? “Halverwege de jaren 80 hadden ouders uit Nieuwerkerk graag het Montessorionderwijs hier in het dorp, men was toen aangewezen op scholen in Rotterdam en Capelle aan den IJssel. Aantal ouders hadden handtekeningen opgehaald en toen kon je nog een aanvraag doen bij het ministerie voor het stichten van een nieuwe school. Met dit initiatief, toestemming en een zak geld mocht ik aan de slag, Ga maar een school stichten, het bestuur zei ‘ga je gang maar’. In eerste instantie mocht ik in het oude gebouw van de Prins Willem Alexanderschool aan de ’s-Gravenweg starten. Heerlijk was dat, daar waar nu Boer zit. Het was een soort van Ot en Sien school waar de schapen en de kippen omheen liepen. Er was zelfs een woning bij voor de directeur al heb ik daar nooit gebruik van gemaakt.”
Ga maar een school stichten, het bestuur zei ‘ga je gang maar’.
De Montessorischool zit nu aan de Schoolstraat in Nieuwerkerk aan den IJssel, hoe ben je daar dan terechtgekomen? “Na een half jaar kregen we een gebouwtje toegewezen en dat werden er toch 2. Daar zijn we mee gestart en hebben het speellokaal eraan gemaakt. In 2004 hebben we een uitbreiding mogen aanbouwen en daarmee is het compleet geworden. Daarom heen hebben we een groot speelplein en veel groen, een ideale locatie”
Zijn er dingen bij gebleven, bijzondere gebeurtenissen of anekdotes die je in die 33 jaar hebt mogen meemaken? “Kijk, de ontstaansjaren leveren wel de mooiste verhalen op omdat er veel gepionierd werden door de ouders en door het team van de eerste jaren, er was geen school dus waren er geen tradities of gewoonten die er bestonden. Steeds weer moesten denken bij een vraag, wat gaan we doen. Eerste jaren met die met die pioniers, met dat team van bouwers en denkers en geen beleid dat er was, daar maak je dan heel veel mee. We gingen als team samen op vakantie. Dat is uniek als team naar CenterParcs gaat in de vakanties, dat is nu ondenkbaar maar toen zo gewoon”.
Het Montessorionderwijs staat ook bekend over haar ouderparticipatie en veel ouders zijn heel actief bij de school. Hoe zie je dat? “Of het bij de Montessori hoort, misschien, maar onze school heeft daar zeker een hele rijke traditie van in. Veel ouders zijn hulpvaardig bij van allerlei zaken die op en rond de school spelen. Dat was al in het begin bij het pioniersschap. Maar die hulpvaardigheid is gebleven later en bestaat nog steeds. Veel hulpvaardige ouders die meewerken en veel hulpvaardige meedenkende ouders.
Elk jaar opnieuw is er veel bereidheid van ouders op alle manieren. Het gaat dan niet alleen over wat wij vragen maar ouders bieden zichzelf ook aan met ideeën waar school iets aan heeft. Dat past ook goed bij hoe ik ook ben. Ik heb 2 handen, wij samen hebben er 4, met 240 kinderen maal 2 maal 2 handen Dat zijn 1000 handen die je beschikbaar kan hebben en daarom heen zitten weer bijvoorbeeld weer grootouders. Die betrokkenheid brengt een grote harmonie mee. Al die handen die bijdragen hebben deze mooie school gemaakt zoals ze nu is geworden”.
Dan wordt het april 2019, je bent nu 65 geworden waar veel mensen je veel jonger inschatten maar wat ga je doen? “Ik ben actieve man die altijd een hoop activiteiten deed en doet. Ik woon in Dordrecht en heb een centrum voor bewustwording aan huis samen met mijn vrouw. Dat centrum draait om zingeving met meditatie en bijvoorbeeld mantrazingen. Dat zit in de hoek van de bewustwording, spiritualiteit zeg maar. Dat zijn activiteiten waar een hoop mensen me over de vloer komen. Dat is nu meer aan het worden en met dat ik hier stop heb ik alle ruimte voor deze activiteiten en daaraan grotere bijdragen aan te leveren. Dat is gewoon heerlijk. Ik maak graag muziek, ik ben vanaf jongs af aan al aan het dansen. Dat maakt nog steeds een groot deel van mijn leven uit. Dát kan ik straks mooi aanbieden in dat bedrijf”.
Al die handen die bijdragen hebben deze mooie school gemaakt zoals ze nu is geworden
Door dat centrum en jouw activiteiten zal er geen zwart gat voor jou zijn waar je in gaat vallen? “Nee het is geen pensioen waarvan ik moet gaan denken van ow wat ik moet ik gaan doen. Het is afscheid nemen van de school máár het leven rolt verder. Het blijft betekenisvol met volle agenda en dat is prettig”.
Kan je dan makkelijker afscheid nemen als er geen zwart gat komt? “Ik neem de beslissingen met volle overtuiging en mijn pensioen diende zich al wat langer aan dus kan je jezelf voorbereiden. Maar het neemt niet weg dat het nu heel dichtbij is en dat het afscheid nu van binnen van alles aanraakt. Niet zozeer dat ik de school loslaat want dat is een proces dat loopt en steeds meer realiteit is. Ik besef me dat ik in toenemende mate ook een soort afscheid neem van een dagritme van om kwart voor 6 opstaan, altijd druk op weg, naar school gaan. Dat hoort er ook bij, maar het zoemt en beweegt in mijn hoofd zeker. En met dat ik de boel hier aan mijn opvolger Peter Rietveld ga overdragen, gebeurt hét en stel ik me de vraag wat ga ik doen. Ik heb nu het centrum voor bewustzijn is een belangrijk stuk van mijn leven.
Maar ik ben ook sinds vorig jaar opa, mijn zoon was in gelukkige staat om mij een kleinzoon aan te reiken. Daar zal ik ook heerlijk van gaan genieten! Met dit alles is het allemaal een bruisende gedachtegang boven in mijn hoofd en tegelijkertijd twee benen op de grond en het is zover want na 33 jaar stopt het hier”.
Muziek en dans maken belangrijk deel uit van mijn leven en als ik dat op dat moment aan de kinderen mag doorgeven is het een mooie afsluiting
Op woensdag 17 april is er een afscheidsreceptie van 15:30-17:00 uur en op donderdag gaan de kinderen met Fabia in haar danscentrum aan de slag om als afscheid van de kinderen een workshop te volgen waarbij de kinderen aan het einde van de schooldag een voorstelling voor Dankaarts te geven.: “Dat is een mooi moment om af te sluiten. Zoals eerder al gezegd, muziek en dans maken belangrijk deel uit van mijn leven en als ik dat op dat moment aan de kinderen mag doorgeven is het een mooie afsluiting. Daarna is het paasvakantie en voor mij einde van de periode van de school. Ik ben er nog wel met het zomerfeest, dat is een rijke traditie van de montessorischool als een soort Reünie dus daar ben ik nog wel bij”.
