Stichting ZO!, Stichting Kernkracht en gemeente Zuidplas besteden deze weken extra aandacht aan onzichtbare kwetsbaarheden. Van autisme tot aan dementie, van stress tot aan (faal)angst. We hebben immers allemaal wat. Lees de verhalen of kijk wat Kernkracht en ZO! doen om jou en de mensen in jouw omgeving te helpen. Meer informatie over deze actie en onzichtbare kwetsbaarheden kunt u vinden op www.stzo.nl/allemaalwat.
Daar kan Ronald van Assen over meepraten. Hij heeft meerdere persoonlijkheidsstoornissen en een bipolaire stoornis. Onzichtbaar voor iedereen, iedere dag aanwezig in zijn eigen hoofd. Ondertussen heeft hij er goed mee leren leven, maar daar was een lange weg voor nodig. Dit is zijn verhaal.
“Ik heb al mijn problemen en al mijn gedachten de eerste veertig jaar van mijn leven voor me gehouden. Ik dacht echt: ‘Ik ben de enige die dit heeft. Ik ben hartstikke gek.’ Natuurlijk zagen mensen wel dat ik anders was. Maar hoe erg de chaos was in mijn hoofd, dat vertelde ik niet. Ik wist zeker dat de hele buitenwereld tegen mij was. Familie was veilig, buiten was er achter elke lantaarnpaal gevaar. Ik had angst om verlaten te worden. Werkte zo hard om maar gewaardeerd te worden dat ik overspannen thuis kwam te zitten. Ik zocht overal wat achter. Complimenten geloofde ik nooit. Ook begon ik in mijn hoofd stemmen te horen.”
Verdoven met alcohol
“Ondertussen probeerde ik een leven op te bouwen. Mijn angst om alleen achter te blijven was groter dan mijn angst om nieuwe mensen te leren kennen, waardoor ik gelukkig mijn vrouw heb ontmoet. Maar het was veel. Het bleef teveel. Ik ging mezelf verdoven om er maar mee om te kunnen gaan. Dat deed ik door mezelf uit te putten en veel alcohol te drinken. Voor ik ging werken nam ik een kwart liter wodka. En dan tussen de middag nog een halve liter. Ik dacht dat niemand het door had en zorgde dat ik altijd nog net kon functioneren. Maar natuurlijk viel dat op. Zo kwam ik bij de GGZ (Geestelijke GezondheidsZorg) terecht. Toen pas is het balletje gaan rollen.”
We horen dit wekelijks
“Ik vertelde mijn verhaal bij de intake van de GGZ. Daar herkenden ze wat ik zei: ‘Oh, we krijgen wekelijks iemand me zulke verhalen over de vloer. En eigenlijk vinden we altijd wel een oplossing.’ Er waren dus heel veel mensen die hetzelfde meemaakten als ik. Het heeft daarna nog heel lang geduurd voor ik mijn problemen echt onder controle had. Door er veertig jaar over te zwijgen, had ik een scala aan problemen. Soms ging het een paar weken goed, maar daarna gleed ik toch weer af. Dankzij intensieve begeleiding en medicatie en een gezin dat mij in de gaten houdt, heb ik het nu redelijk onder controle.”
Verschil tussen verstand en gevoel
“Redelijk, want nog steeds moet ik waakzaam zijn. Soms is dat best frustrerend. Ik heb nu al zoveel jaar therapie, het moet toch een keer klaar zijn? Ik kan met mijn kinderen geen spelletjes doen, ik speel om te winnen, niet voor de lol. Ik wil nog altijd met alles de beste zijn. Er is een groot verschil tussen verstand en gevoel. Ik weet echt wel wat goed voor me is. Ik ben schrijver van beroep. Als ik in een goede schrijfflow zit weet ik dat ik rust moet nemen. Maar mijn gevoel zegt dat ik door moet gaan. Als ik dat doe kan ik in een manische periode komen om daarna in een depressieve periode te belanden. En dat moet ik zien te voorkomen.”
Voorlichting
“Ik ben heel blij dat ik na al die jaren een diagnose heb gekregen. Als ik op de middelbare school had geweten wat er was met mij, had mijn leven er echt heel anders uitgezien. En precies daarom doe ik vrijwilligerswerk bij Kernkracht. We geven voorlichting bij onder meer zorginstellingen, mbo’s, hbo’s en middelbare scholen. Ik wil vooroordelen wegnemen en deze stoornis een gezicht geven. Verpleegkundigen of beveiligingspersoneel kennen de symptomen uit een boek. Nu bewijs ik dat je het aan de buitenkant niet kan zien. En leg ik uit waarom iemand anders kan reageren dan je verwacht. Het is heel dankbaar werk. Ik vertel dan altijd het hele en eerlijke verhaal. Want openheid over je gevoel is zo belangrijk. Als iedereen open zou zijn over mentale gezondheid, zouden er veel minder problemen zijn. Ruim 4 op de 10 mensen hebben ooit in hun leven één of meerdere psychische aandoeningen. Ik vertel mijn verhaal in de hoop iemand te bereiken die dan denkt: ‘Hé, ik ben niet de enige die dit heeft’.”
Meer informatie over de actie #allemaalwat en mentale gezondheid kunt u vinden op www.stzo.nl/allemaalwat
