Stichting ZO!, Stichting Kernkracht en gemeente Zuidplas besteden deze weken extra aandacht aan onzichtbare kwetsbaarheden. Van autisme tot aan dementie, van stress tot aan (faal)angst. We hebben immers allemaal wat. Lees de verhalen of kijk wat Kernkracht en ZO! doen om jou en de mensen in jouw omgeving te helpen. Meer informatie over deze actie en mentale gezondheid kunt u vinden op www.stzo.nl/allemaalwat.
“Als je geen rolmodel hebt, kun je dat zelf worden.” Deze quote is voor Robin Toscani (29) een passend levensmotto. Zijn autisme en epileptische aanvallen houden hem niet tegen heel mooie dingen te bereiken. In gesprek met de oprichter van het Auticafé in ’t Blok.
‘Hé Toscani!’ Opgewekt wordt Robin begroet door een jongerenwerker van Stichting ZO! in jongerencentrum ’t Blok, waar we het interview doen. Robin voelt zich thuis op deze plek in Nieuwerkerk aan den IJssel waar het bijzondere café is begonnen. Een plek waar jongeren zichzelf kunnen zijn, zonder dat ze overprikkeld worden zoals in een normaal café vaak het geval is.
“Zo’n plek was nodig. Dat merkte ik zelf heel goed. Pas rond mijn vijftiende kreeg ik de diagnose autisme. Mijn ouders en Ik liep tegen vele muren aan en wisten niet zo goed wat wij moesten doen. Ik kwam terecht bij grote zorgorganisaties, waar ik mij alleen maar een nummer voelde. Goed voorbeeld is de soos, avonden die door mijn zorgaanbieder werd aanbevolen om meer sociale activiteiten bij te wonen. Daar werd er alleen maar geknutseld of bordspellen gespeeld. Ik was 17, en dit viel niet in mijn leefstijl. Omdat ik een lichte vorm van autisme heb, wisten ze niet goed wat ze met mij aan moesten. Ik kreeg huiswerkhulp, maar dit ging zo goed, dat de begeleidster maar met mij pim pam pet ging spelen om de tijd te vullen.
Om wel een activiteit in Zuidplas te hebben, die aansloot op zijn wensen begon Robin met een leeftijdsgenoot Yoeri de Bree het Auticafé. Vanaf de eerste keer was het café goed gevuld en zeker dankzij interessante gastsprekers als Hugo Borst bleef het café ook vernieuwend. “De rode draad is een veilige omgeving en jezelf kunnen zijn. Ieder persoon met een beperking heeft verborgen talenten. Benadruk dat eens. Veel te vaak krijgen we horen wat we niet kunnen. Of word je behandeld alsof je niets kan. Als mensen mij leren kennen als Robin, ben ik Robin. Maar als ze dan opeens horen van mijn autisme, heb ik opeens een stempeltje. Dan ben ik geen Robin meer, maar een autist. Gaan ze me vertroetelen. Dat heb ik helemaal niet nodig. Natuurlijk heb ik wel extra begeleiding nodig, ook vanwege mijn epileptische aanvallen, maar verder wil ik zoveel mogelijk op eigen benen staan.”
Mede door een tijdelijke verhuizing naar Rotterdam – “in Zuidplas is er voor jongeren en ouderen met een lichte vorm van autisme geen organisatie die begeleid wonen aanbied” – heeft hij twee jaar geleden het stokje van het Auticafé overgedragen. De opzet is verder niet veranderd. Het is een plek waar je verhalen kan delen, je veilig voelt en waar de muziek iets minder hard gedraaid wordt, Dus net zoals bij het uitgaan, maar dan met minder prikkels,
in Zuidplas is er voor jongeren en ouderen met een lichte vorm van autisme geen organisatie die begeleid wonen aanbied
Robin Toscani
Robin weet ondertussen goed met zijn autisme om te gaan. En hij blijft nieuwe dingen proberen. Sinds vijf jaar is hij werkzaam bij Rijkwaterstaat, hij gaat prima in z’n uppie op vakantie en was voorzitter van een stembureau bij de vorige verkiezingen. Maar hij kent zijn beperkingen en herkent de gevaren.
”Als ik een goede dag heb, kan ik heel veel hebben. Als ik een slechte dag heb, neem ik soms zelfs mijn medicijnen niet. Of kan ik dagenlang de afwas laten staan, omdat het te veel moeite kost en ik overprikkeld ben. Veel mensen en organisaties zien de situatie of zwart of wit, terwijl er zoals bij mij heel veel grijs tussen zit. Veel mensen denken bij autisme aan de film Rain Man, maar meestal is het voor anderen niet zichtbaar. Hoe vol mijn emmer zit, ziet niemand. Als ik een zware woensdag heb gehad, kan ik donderdag gewoon niet werken. Dan zijn er te veel prikkels geweest. Niet iedereen snapt dat. Ze kijken je aan: ‘Je bent toch niet gehandicapt’? Maar er speelt zoveel vanbinnen, mensen hebben daar geen weet van.”
Het Auticafé vindt plaats in jongerencentrum ’t Blok, elke tweede dinsdag van de maand, vanaf 19.30 uur. Woon je in de Zuidplas of omgeving, heb je een vorm van normaal tot hoger functionerend autisme, ADHD, of ben je heel erg onzeker, dan is deze avond iets voor jou! Ook als je te maken hebt met autisme, ben je deze avond natuurlijk van harte welkom. Het Auticafé staat voor uitgaan in een omgeving waar jij je thuis kunt voelen, anderen kunt ontmoeten en vrienden vinden. Maar ook informatie van sprekers over uiteenlopende onderwerpen die met autisme te maken hebben. Entree is gratis.
Lees ook de andere verhalen op www.stzo.nl/allemaalwat
