16 april, een prachtige dag voor de nodige veldwedstrijden. In de ochtend wordt al veel geoefend in de zon. En ondanks de beslissingswedstrijd van het 4e was er toch vooral 1 wedstrijd waar bij IJsselvogels over werd gepraat: de return tegen Twist 1. Vorige week na een 15-15 tussenstand met 21-17 gewonnen en dus in deze best-of-two een voorsprong van vier punten gepakt. En toch heeft het wel iets, deze noodoplossing van het KNKV: veel wedstrijden om het echie aan het einde van de competitie.
Een bus vol jeugd en oudere jeugd, zonder airco maar met verfrissing onderweg naar Vlaardingen. De jongste jeugd heeft nieuwe liedjes geleerd en de oudere jeugd voelde zich weer ouderwets jong. Bij entree in de Holyhal, een multifunctioneel gebouw in Vlaardingen via de schoolkantine naar de tribunes. En die zaten al helemaal vol, Twist 2 speelde tegen Erasmus 2 om lijfsbehoud. We sloten aan waar er nog een beetje plek was: in het gedeelte van de Rotterdamse studentenvereniging Erasmus. En daar was het spannend: vorige week gelijk, vandaag gelijk, na verlenging gelijk en dus een strafworpenserie.
Reglementjes erbij op de tribune. Ik heb nog nooit een strafworpenserie gezien in de senioren, maar spannend was het zeker. Erasmus 2 won en het IJsselvogelspubliek had zich lekker kunnen opwarmen. Geweldig dat Erasmus zich na het feestje weer aansloot op de rood-witte tribune waar Marco Slob ouderwets z’n stem liet horen en vele toeters en liedjes de zaal in klonken. De spandoeken hingen, wij waren er klaar voor.
Het 1e moest ondertussen maar wachten, de wedstrijd begon ruim een kwartier later. En dat kan natuurlijk voor de nodige spanning zorgen. Twist 1 startte beter en pakte een 6-3 voorsprong, waardoor de vorige week opgebouwde voorsprong bijna was verdwenen. Spanning? Of liep het vorige week ook zo en kwam het goed. De scheidsrechter had de wedstrijd goed in de hand, maar moest hard fluiten om boven al het publiek uit te komen. De dame van Lieke schoot 3 uit 4 en dus ging Kirsten zich opwarmen. Mike zat zich te verbijten op de bank en voelde zijn goede schotpercentage branden in zijn handen (daarover later meer).
Christiaan scoort van afstand, Roos scoort, Leon scoort, 6-6. “Weer vier goals voorsprong”. Twist weer naar twee goals voorsprong. We zouden dit toch niet gaan weggeven? De gastoeters werden nog eens uit de kast gehaald en vocaal waren we zeker de sterkste op de tribunes. Maar de wedstrijd werd in de zaal beslist en de missie van Twissie hadden ze nog niet opgegeven. Kevin bleef rustig, zorgde voor rust en rebound en leidde het 1e deze fase.
Langzaamaan kreeg het 1e grip en kwam het gelijk. Tegen de rust aan de eerste voorsprong op 11-12 en met 12-14 de rust in. “Zes goals voorsprong.” De kelen smeren in de kleine schoolkantine waar ze het druk hadden en zo snel mogelijk weer terug. Twist gaf niet op. IJsselvogels gaf niet op. Twist kroop terug en kwam gelijk op 16-16. Nog een kwartier te gaan. Spanning in de zaal en op de tribune. Het 1e viel aan naar de kant van het Dikke Vogelspubliek en dus konden de doelpunten uitgebreid gevierd worden. Minuut of 14 op de klok, Mike erin voor een (balende) Leon. Twee keer schieten twee keer raak. Op 17-19 maakt Eva de 17-20 en viert dat met gebalde vuisten en een uitbundig publiek. Het momentum is voor het 1e dat (IJssel)vleugels kreeg. Uitlopen naar 18-24 en dan is het feest in het aanvalsvak.
Als ook Tamara meescoort, gaan we zeker winnen. Ik zie zelfs Berry een beetje ontspannen langs de lijn. Het kampioenschap is binnen, de promotie is binnen, maar voor het eindsignaal viel er nog heel veel te juichen. Vanuit alle hoeken werd er raak geschoten waarbij vooral Mike een bizar hoog percentage schoot en in een klein kwartier 7x scoorde. Erasmus zingt ‘Mikie’ Admiraal uitbundig toe. Tussendoor schiet Sam ook stiekem z’n achtste binnen. De sfeer is uitbundig. Het eindigt op 21-31, de zaal stroomt vol met roodwitten en de confetti en kampioensliedjes vlogen om je oren. Heel veel blijdschap en opluchting.
Opruimen (zelf de confetti vegen, keurig), tribunes leeg, spandoeken mee, drankje na, bus in, muziek nog harder. Wachten op de selectie, huldiging van het 1e en 2e in de kantine, diploma’s, medailles en taart zoals dat hoort, mooie woorden van de voorzitter als hij ertussen kwam en er werd vast nog wel een klein feestje gevierd. Promotie voor het 1e en 2e. Volgend jaar in de 1e klasse en de reserve 1e klasse. Schotklok bij zowel A1 als het 1e. Prachtige dag waar we hopelijk in de komende jaren op voortborduren.
Staf en spelers gefeliciteerd. Dank aan alle vrijwilligerstaakjes en -taken die in de weken (en jaren) hiervoorafgaand zijn uitgevoerd. Volgend jaar in de 1e klasse. Wie wil nou niet bij die vereniging horen?
Foto´s en tekst : IJsselvogels
