Bij aankomst voor het interview met Corina Kant wordt direct duidelijk wie zij is en wie zij altijd wilde zijn als wijkagent. Op een dinsdagmiddag zit zij in het Turfhuis, waar drie basisscholen van Moordrecht gevestigd zijn. Zodra we het schoolplein oplopen, roepen kinderen enthousiast: “Politie, politie!” terwijl ze nieuwsgierig op haar afkomen. Ze willen alles weten over de spullen aan haar koppel. Wanneer kinderen aan haar uitrusting willen zitten, zegt ze steevast: “Kijken doe je met je ogen.”
Binnen in de school komen opnieuw kinderen naar haar toe. Ze vertellen haar over een voorval elders in het dorp. Corina luistert aandachtig en vraagt of ze dit ook met hun ouders hebben besproken. Dat blijkt zo te zijn — de kinderen konden hun verhaal kwijt. Het typeert de vertrekkende wijkagent: sociaal, betrokken en gericht op een leefbare samenleving.
Veertig jaar geleden begonnen in Rotterdam
Op 1 oktober 2025 was het veertig jaar geleden dat Corina startte met haar politieopleiding. Die volgde ze in Lochem, omdat de politiescholen in Rotterdam waren verkocht. Het was even spannend waar Lochem precies lag.
Het eerste jaar was intern, met lessen in wetskennis, politievaardigheden, schietoefeningen en zelfverdediging. Daarna volgde een half jaar praktijk in Rotterdam aan de Boezemsingel, gevolgd door nog drie maanden school. “Dat was wel vervelend, om weer terug de schoolbanken in te moeten,” zegt Corina. Na afronding mocht ze in 1987 echt aan de slag in Rotterdam, in het gebied rond Crooswijk en het Kralingse Bos.
Het verschil tussen vroeger en nu
In die tijd werkte je in grote ploegen van ongeveer 25 politiemensen binnen een gebiedsgebonden eenheid. Er was één auto waarmee je moest afwisselen. De wachtcommandant maakte het rooster: een uurtje wijk lopen, een uurtje fietsen, een uurtje administratie en met wat geluk een uurtje de auto in.
Je ging letterlijk de wijk in en maakte contact met bewoners. Ook had je zogeheten hoor-PV: voor een bekeuring moest je bij mensen thuis langs om een verklaring op te nemen. Er waren geen mobieltjes of computers — alles werd uitgetypt op oude typemachines. Als jongste agent moest je bovendien vroeger beginnen om koffie in te schenken.
Nu werkt het anders: wijkagenten zijn de spin in het web en horen te weten wat er speelt. Corina vindt het jammer dat jonge wijkagenten vaak in de noodhulp worden ingezet, waardoor de wijk minder aandacht krijgt.
Oudejaarsdag in de wijk
Corina vond het belangrijk om tijdens oudejaarsdag overdag of ’s avonds in de wijk aanwezig te zijn. “Dan kun je mensen nog normaal aanspreken,” zegt ze. ’s Nachts is dat lastiger omdat mensen dan vaak al onder invloed zijn. “Op dat moment ben je niet meer de wijkagent, maar een ‘poppetje’ van de politie.”
Minst fijne moment in Moordrecht
Het vervelendste moment beleefde ze tijdens de jaarwisseling van 2021/2022, toen Moordrecht op zijn kop werd gezet door jongeren die ouderen, ouders met kinderen en omstanders bekogelden met vuurwerk en vernielingen aanrichtten. Het jaar erop zorgden gemeente en inwoners samen voor een veel rustiger jaarwisseling. Dat is volgens haar de kracht van een dorp: samen verantwoordelijkheid nemen.
Ze vindt het pijnlijk dat sommige inwoners andere Moordrechtenaren “NSB’ers” noemden omdat zij meededen met de rondes. “Kom dan eens bij mij aan het bureau,” zegt ze. “Dan laat ik je precies zien wat er toen gebeurde.” Corina krijgt nog steeds rillingen bij die beelden.
Tips bij baldadigheid in de wijk
Baldadigheid komt in alle tijden voor, maar er zijn natuurlijk grenzen. Corina benadrukt: “Spreek elkaar aan als je iets ziet gebeuren. Als niemand je corrigeert, gaat het van kwaad tot erger.” En voor ouders: als je kind al vroeg vuurwerk afsteekt, keur dat dan niet goed. “Pas op de 31e, en alleen legaal vuurwerk.”
Sinds 1999 werkzaam in Hollands Midden
In Rotterdam kreeg ze regelmatig te maken met geweld, berovingen en grote incidenten. Tijdens een praatje in Waddinxveen draaide ze daar eens een dienst mee en merkte direct het verschil in mentaliteit.
Ze zat tien jaar in de noodhulp en werd daarna wijkagent in Boskoop. Toen Boskoop onder Alphen aan den Rijn kwam te vallen, verhuisde ze naar Reeuwijk-Bodegraven, dat later onderdeel werd van bureau Gouda. Toch wilde ze het liefst in Waddinxveen blijven. Sinds 2021 is ze wijkagent van Moordrecht, samen met collega Martijn Mulders.
Mooie voorvallen
Hoewel Corina het lastig vindt om één favoriet moment te noemen — “dan doe ik anderen tekort” — waardeert ze vooral de samenwerking met winkeliers, bewoners en organisaties rond feestdagen en evenementen.Ze geniet van de vrijwilligersmentaliteit in Moordrecht: “Je ziet de kaasboer die iedere dinsdag op het plein staat, en die zich vervolgens inzet voor de Oranjevereniging. Dat vind ik prachtig.”
Een humoristisch moment uit Boskoop blijft haar bij: een klein katje dat zielig voor een kattenluikje zat. Corina hielp het naar binnen, ondanks de waarschuwing van haar collega. Aan de andere kant volgde een kabaal, waarna ze snel doorliepen. “Waarschijnlijk hoorde het katje daar helemaal niet thuis,” zegt ze lachend.
Ook vertelt ze over een uitpraatprocedure waarbij ze schrok toen ze instapte en een verdachte achterin plots vroeg: “Mevrouw, waar gaan we heen?” Ze had niet door dat hij al in haar dienstauto was gezet.
Toename van onbegrepen gedrag
Corina merkt dat er steeds vaker sprake is van “onbegrepen gedrag”. Dat raakt haar, zowel door de kwetsbaarheid van deze mensen als door de gevolgen voor hun omgeving.
“Het is eigenlijk geen politietaak, maar de politie is 24/7 bereikbaar. Andere instanties vaak niet.” De zorg is afgeschaald, mensen worden ouder en blijven langer thuis wonen, soms terwijl dat eigenlijk niet meer kan. Familie is vaak overbelast en in de avonduren is hulp moeilijk bereikbaar. “Je voelt je soms machteloos,” vertelt ze. “Je wilt het veilig maken, maar je kunt het niet alleen.”
Haar laatste werkweken
Corina werkt in Moordrecht tot de week van 10 december 2025. Daarna levert ze haar spullen in en werkt ze op het bureau de administratie en overdracht weg.
Haar laatste werkdag is 18 december 2025 op het bureau in Waddinxveen. Collega’s organiseren iets voor haar, maar ze laat zich verrassen.
Voorlopig komt er geen opvolger in Moordrecht. Wijkagent Martijn Mulders zal het dorp alleen bedienen. Corina hoopt dat de wijkagent op dinsdag en donderdag niet voor noodhulp wordt ingezet, maar zichtbaar blijft in het dorp, met spreekuren in het Turfhuis en Westeinde.
En dan met pensioen…
Na 18 december gaat Corina eerst “heerlijk lummelen”. Helemaal loskomen van de politie zal echter niet gaan gebeuren want ze blijft buddy voor agenten met PTSS, actief bij de vakbond en zit ze de activiteitencommissie voor senioren in regio Haaglanden, met bijna duizend leden, waaronder negentigplussers
Helaas ziet ze dat PTSS-gevallen toenemen, omdat de incidenten steeds heftiger worden. Haar dringende advies aan jonge collega’s:
“Blijf praten. Loop niet in je eentje rond met heftige ervaringen.”
Dankbaar terugkijken
Corina kijkt dankbaar terug op ruim veertig jaar politiewerk, van noodhulp tot wijkagent. Een loopbaan vol inzet, betrokkenheid en hart voor de samenleving.
