Deze maand ontvingen de raadsleden van Zuidplas een informatienota over de opvang van Oekraïense vluchtelingen. De regio Hollands Midden, en dus ook Zuidplas, houdt rekening met nog meer Oekraïeners die woonruimte nodig hebben. Daarom onderzoekt de gemeente nieuwe opvanglokaties. De lokatie Oase op de Beijerinkstraat in Nieuwerkerk aan den IJssel lijkt daarbij het goede voorbeeld te geven.
Oase
Bij binnenkomst van het oude Rabogebouw aan de Beijerinkstraat is het grote bord met ‘Oase’ in drie talen niet te missen. Bijna alles wat lokatiemanager Hans Houtman van de gemeente Zuidplas vertelt, onderschrijft de naam van het gebouw. Bewoners, professionals en vrijwilligers bewegen zich relaxed door het gebouw. Het is oase van gemoedelijkheid. Vijf kinderen van een jaar of acht lopen langs en zwaaien enthousiast naar Hans. Er komt een glimlach op zijn gezicht; “Als je echt wilt weten hoe het hier is, moet je goed om je heen kijken”. Het team van begeleiders heeft vanaf het begin het doel gehad om een informele sfeer te creëren, waarin mensen zich thuis kunnen voelen. “Ik denk dat we daarin zijn geslaagd”.
Gemengde groep
De groep van ruim honderd bewoners komt overal vandaan, van Mariupol tot het westen Oekraïne. In de bijna twee maanden die zij in de Oase zijn, is er weinig verloop geweest. Niemand is terug gegaan naar de Oekraïne. Zeker in het begin was er wel veel verdriet, maar stap bij stap pakken bewoners hun leven hier ook weer op. Op een groot bord in de hal staan zo’n twintig vacatures. Een deel van de bewoners heeft inmiddels werk. Hans ziet de mensen al wat opfleuren. Hoe het echt gaat weten alleen de zorgprofessionals. Twee keer per week komen medewerkers van de GGD naar het gebouw. “Daarbij geldt natuurlijk privacy. Dat hoef ik allemaal niet te weten”.
Olga en Julia
Bij binnenkomst in het gebouw kom ik twee oude bekenden tegen. Tijdens de verbouw van het gebouw begin april sprak ik Olga en Julia. Zij kwamen 20 jaar geleden vanuit Rusland naar Nieuwerkerk en wilden graag wat doen voor de Oekraïense vluchtelingen. Omdat de meeste Oekraïeners ook Russisch spreken, gaven ze zich op als tolk. Wel was het spannend hoe de Oekraïense vluchtelingen op hen zouden reageren. Inmiddels werken ze part-time bij de Oase als begeleider. Ze hadden al snel een goede klik met de bewoners van de Oase. “Bewoners en vrijwilligers: we zijn omringd door lieve mensen”. Het voordeel is dat Olga en Julia snel kunnen schakelen. Ze kunnen de bewoners verstaan en weten hoe hier in Nederland alles in elkaar zit. Er loopt een Oekraïense vrouw van rond 35 jaar naar binnen. Olga vraagt hoe het gegaan is en ze krijgt een duim omhoog. De vrouw kan geen Nederlands en Engels, maar is wel zelfstandig naar de bank gegaan. “Binnen 8 minuten was het daar geregeld”.
Betrokkenheid
Hans pakt nu ook weer zijn oude werk bij de gemeente op. Maar de Oase laat hem zeker niet los. “In het begin maakte ik weken van 80 uur. Gelukkig is er nu een team waar ik alle vertrouwen in heb”. Datzelfde gevoel kent Olga ook. “Ik ben hier ook veel van mijn vrije tijd. Je raakt betrokken bij de mensen”.
Integratie
De kinderen krijgen les van één van de ouders in het kerkgebouw naast de Oase. De komende weken gaan zij ook meedraaien in het reguliere onderwijs. De tieners gaan naar Gouda en de jongeren naar Elimschool. “De eerste keer fiets ik met de pubers mee naar Gouda” geeft Hans aan. Hij heeft er duidelijk lol in. Bij school komt er ook wat meer interactie met andere Nieuwerkerkers. Daarnaast hebben 35 Oekraïeners en enkele vrijwilligers meegelopen met de avondvierdaagse. Met de buurt zijn er nog weinig contacten, maar er is gelukkig ook nauwelijks overlast. “Ik probeer regelmatig onze buren te spreken en dan krijg ik vooral duimen omhoog”. Dat wil niet zeggen dat alles goed gaat. “Laatst hadden de kinderen kattenkwaad uitgehaald waar de buurvrouw last van had. Dat bespreken we meteen met de bewoners. We willen een gemoedelijke sfeer. En dat kan alleen als we met elkaar ook de grenzen aangeven”.
